فرآیند تولید بطری‌های پلاستیکی
تولید بطری‌های پلاستیکی یک فرآیند مرحله‌ای است که در آن، تولیدکنندگان از چهار نوع پلاستیک اصلی استفاده می‌کنند. انتخاب نوع پلاستیک به کاربرد نهایی بطری بستگی دارد.
پس از تولید پلاستیک، آزمایش‌های متعددی مانند بررسی شفافیت، براقیت، مقاومت در برابر شکست، ضخامت و مقاومت فشار روی بطری‌ها انجام می‌شود تا از کیفیت آن‌ها اطمینان حاصل شود.
انواع پلاستیک مورد استفاده در تولید بطری
پلی‌اتیلن ترفتالات (PET)
کاربرد: رایج‌ترین ماده برای تولید بطری‌های آب و سایر نوشیدنی‌ها.
ویژگی‌ها: سبک و در عین حال بسیار قوی است. بسته به ترکیب دقیق، می‌تواند مات یا شفاف باشد.
تولید: از هیدروکربن‌های نفتی و از طریق واکنش بین اتیلن گلیکول و اسید ترفتالیک تولید می‌شود. در طول فرآیند، ممکن است ناخالصی‌هایی مانند دی‌اتیلن گلیکول و استالدهید تولید شود.
پلی‌اتیلن با چگالی بالا (HDPE) و پایین (LDPE)
کاربرد:
HDPE: برای ساخت بطری‌های سفت و سخت مانند پارچ‌های شیر، بطری‌های مواد شوینده و کچاپ.
LDPE: برای بطری‌های فشاری (مانند بطری‌های سس) استفاده می‌شود.
ویژگی‌ها: این پلاستیک در حالت طبیعی خود سفید یا سیاه است و وقتی نازک شود شفاف می‌شود. HDPE کریستالی است، در حالی که LDPE بی‌شکل (آمورف) است.
پلی‌پروپیلن (PP)
کاربرد: بیشتر برای بطری‌های قرص و موارد مشابه.
ویژگی‌ها: یک پلیمر مات با چگالی پایین و ویژگی‌های عالی برای قالب‌گیری است. ویسکوزیته پایین آن در حالت مذاب، آن را برای فرآیندهای اکستروژن و قالب‌گیری بادی مناسب می‌سازد.
پلی‌کربنات (PC)
کاربرد: عمدتاً برای بطری‌های قابل شارژ مجدد مانند بطری‌های سردکن‌های آب، بطری‌های شیرخوری نوزاد و ظروف آزمایشگاهی استفاده می‌شود.
ویژگی‌ها: این ماده در مقایسه با سایر پلیمرها گران‌قیمت است. استحکام و خواص نوری بسیار خوبی دارد، در برابر شستشوهای مکرر مقاوم است و قابل اتوکلاو کردن است.
تولید: از پلیمریزاسیون بیسفنول A و فسژن به دست می‌آید.