تاریخچه آب معدنی

آب معدنی، آبی که حاوی مقدار زیادی مواد معدنی یا گازهای محلول است.

آب معدنی چشمه های طبیعی معمولاً دارای محتوای بالای کربنات کلسیم، سولفات منیزیم، پتاسیم و سولفات سدیم است.

همچنین ممکن است با گازهایی مانند دی اکسید کربن یا سولفید هیدروژن آغشته شود.

آب معدنی به صورت مصنوعی با افزودن نمک به آب مقطر یا هوادهی آن با دی اکسید کربن تولید می شود.

محتوای معدنی آب معدنی طبیعی و مصنوعی بسیار متفاوت است و در برخی موارد ممکن است کمتر از آب معمولی باشد.

از زمان‌های قدیم مردم در آب چشمه‌های معدنی به‌ویژه چشمه‌های آب گرم استحمام می‌کرده‌اند، زیرا این آب برای روماتیسم، آرتروز، بیماری‌های پوستی و بیماری‌های مختلف دیگر مفید است.

برخی از معروف ترین چشمه های آب معدنی عبارتند از: Bath ،Somerset انگلستان، Baden-Baden & Wiesbaden آلمان و (Saratoga Springs) نیویورک.

استفاده از آب معدنی به عنوان یک نوشیدنی از اواسط دهه 1970 به شدت افزایش یافته است.

سالانه مقادیر زیادی آب بسته بندی شده از چشمه های معدنی فرانسه، ایتالیا و سایر کشورهای اروپایی صادر می شود.

بیش از 4000 برند آب معدنی به صورت تجاری در سراسر جهان موجود است.

در بسیاری از جاها اصطلاح (آب معدنی) در عامیانه به معنای هر آب گازدار یا آب سودا در بطری است، برخلاف آب لوله کشی.

هر چه یون های کلسیم و منیزیم بیشتر در آب حل شوند، سخت تر است.

آب با یونهای کلسیم و منیزیم محلول کمی نرم است.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده آب معدنی را به عنوان آبی طبقه بندی می کند

که حاوی حداقل 250 قسمت در میلیون کل مواد جامد محلول (TDS) است.

هیچ ماده معدنی را نمی توان به این آب اضافه کرد.