تاریخچه آب گازدار

آب گازدار Carbonated water، همچنین به نام های آب سودا، آب حبابدار، سودا کلاب، آب معدنی و سلتزر نیز شناخته می شود.

آب گازدار حاوی گاز دی اکسید کربن (CO2) محلول در آن است که یا به صورت مصنوعی تحت فشار تزریق می شود یا به دلیل فرآیندهای زمین شناسی طبیعی رخ می دهد.

کربناسیون باعث ایجاد حباب های کوچک می شود که به آب کیفیت جوشان می دهد.

آب های گازدار بصورت رایج شامل آب معدنی طبیعی، نوشابه و آب گازدار می باشد.

آب معدنی های گازدار و برخی دیگر از نوشیدنی ها حاوی مواد معدنی اضافه شده مانند بی کربنات پتاسیم،

بی کربنات سدیم، سیترات سدیم یا سولفات پتاسیم هستند.

آب های گازدار مختلف در بطری ها و قوطی ها فروخته می شوند،

برخی از آنها نیز توسط سیستم های گازدار تجاری در کافه ها و رستوران ها تولید می شوند.

تصور می شود که اولین فردی که آب را با دی اکسید کربن ترکیب کرد ویلیام براونریگ William Brownrigg، در دهه 1740 بود.

جوزف پریستلی Joseph Priestley، آب گازدار را به طور مستقل و تصادفی در سال 1767 اختراع کرد.

او در مورد آب گازدار در سال 1772 مقاله ای با عنوان اشباع آب با هوای ثابت منتشر کرد.

دستگاه پریستلی، تقریبا مشابه دستگاهی بود که هنری کاوندیش پنج سال پیش از آن استفاده کرد، این دستگاه دارای مثانه ای بین ژنراتور و مخزن جذب برای تنظیم جریان دی اکسید کربن بود.

با این حال پریستلی در 30 نوامبر سال 1773، به دلیل اختراع آب گازدار به رسمیت شناخته شد.

در سال 1781، شرکت های متخصص تولید آب معدنی گازدار را در مقیاس بزرگ تولید کردند.

آب های گازدار طبیعی و تولید شده ممکن است حاوی مقدار کمی کلرید سدیم،

سیترات سدیم، بی کربنات سدیم، بی کربنات پتاسیم، سیترات پتاسیم، سولفات پتاسیم یا فسفات دی سدیم باشند.

این موارد به طور طبیعی در آب های معدنی رخ می دهند

اما به صورت مصنوعی به آب های تولید شده تجاری اضافه می شوند

تا از مشخصات طعم طبیعی تقلید کنند و اسیدیته معرفی گاز دی اکسید کربن را جبران کنند.

چاه های آرتزیایی در مکان هایی مانند Mihalkovo در کوه های رودوپ بلغارستان، Medžitlija در مقدونیه شمالی

و Selters در کوه های taunus آلمان، آب های معدنی طبیعی را تولید می کنند.

در حالی که آب گازدار تا حدودی اسیدی است، این اسیدیته می تواند تا حدی توسط بزاق خنثی شود.

یک مطالعه نشان داد که آب معدنی گازدار کمی بیشتر از آب غیر گازدار برای دندان ها ساینده است، اما حدود 1٪ به اندازه نوشابه ها خورنده است.

مطالعه ای در سال 2017 توسط انجمن دندانپزشکی آمریکا نشان داد که مصرف روزانه آب گازدار بیش از 100 سال طول می کشد تا به دندان های انسان آسیب برساند.